Hemelvaartsdag, 21 mei. Naar Katwijk.

De eerste etappe was bekend gebied voor me: langs de Schie naar Delft en dan de LF11 (de Prinsenroute) naar Scheveningen. Dan, en dat is altijd lekker fietsen, door de duinen naar Katwijk. Ook de camping daar, in de Noorduinen, was me bekend. Het eten was er welliswaar niet zo geweldig, maar het is een kniesoor die daar op let. Na een klein uurtje tobben kreeg ik mijn nieuwe tentje ook overeind, dus al met al een geslaagd begin.

Vrijdag, 22 mei. Van Katwijk naar Landsmeer.

De tweede dag vervolgde ik de LF1 route door de duinen richting Haarlem. Het lukte me niet zo snel de LF20 te vinden dus nam ik maar het fietspad parralel aan de spoorbaan en autoweg naar Amsterdam. Een kaarsrechte weg met een lekker windje in de rug. Even buiten Amsterdam zit je dan al gelijk in een prachtig landelijk en waterrijk gebied. Ik bracht de nacht door op camping Het Rietveen in Landsmeer. Het nieuwe tentje stond nu binnen 10 minuten overeind. In het dorp at ik voor weinig geld een roti in een Surinaams/Javaans afhaalrestaurant.

Zaterdag, 23 mei. Van Landsmeer naar Enkhuizen.

Noord Holland is een prachtig gebied. Het Twiske is zo'n typisch parkachtig natuurgebied, maar ook in de Wijde Wormer wordt je tocht constant begeleid door het geluid van vogels en luidruchtige grutto's. In de weilanden zie je tegenwoordig ook weer volop bloemen en kruiden. Als je geen goede banden om je wielen hebt is het traject over de IJsselmeerdijk van Hoorn naar Enkhuizen af te raden. Op de helft van het traject is het asfalt verwijderd en fiets je over een soort steenslag. Dit alles wegens het verzwaren van de dijk. Over een tijdje kan je er helemaal niet meer fietsen denk ik. In Enkhuizen sliep ik in een eenvoudige camping bij de vestingwal en at bij een Argentijns restaurant een flink stuk geroosterd vlees met frietjes.

Zondag, 24 mei. Van Enkhuizen naar Leeuwarden.

De overtocht van Enkhuizen naar Stavoren met de Bep Glasius is een aanrader. De eerste boot gaat al om 8.30 uur, maar aan boord zijn koffie en broodjes. In Fryslân volgde ik na Workum voornamelijk de Bolswarder Trekvaart. In Edens/Iens raakte ik het pad een beetje bijster. Edens is bekend van een liedje dat Rients Gratema zong: Alleen naar Edens, staat er op het bord... Gelukkig liep het pad er niet meer dood en vond ik de weg naar Ljouwert terug. Ook in Fryslân zie je tegenwoordig weer veel meer bloemen en andere planten in de wei dan vroeger. Verder is het opvallend dat je meer paarden lijkt te zien dan koeien. Die staan waarschijnlijk grotendeels binnen. In Leeuwarden pakte ik de trein terug naar Rotterdam.